محمود حاج‌زمان
یک صبح گرم تابستانی در حومه شهر اسلو، «جون لارسن» تصمیم گرفت صبحانه‌اش را در فضای باز بخورد. با دقت، میز پلاستیکی سفید ایوان خانه‌اش را دستمال کشید و برای آوردن مخلفات صبحانه به داخل خانه بازگشت. سپس، وقتی برای صرف صبحانه پشت میز می‌نشست، متوجه لکه سیاه کوچکی روی میز شد. لارسن با تعجب به این ذره ناخوانده که زیر نور خورشید می‌درخشید، نگاه کرد و با خودش گفت: «واو! این چیه؟»
اتفاق بالا مربوط به سال 2009 بود. یک دهه به سرعت سپری شده و لارسن موفق شده است کاری را به سرانجام برساند که از نظر بسیاری غیرممکن تصور می‌شد. وی ثابت کرد صرفاً با جستجو در فضاهای معمول شهری، می‌توانید ریزشهاب‌سنگ‌های خودتان را پیدا کنید؛ لکه‌های کوچکی از غبار فرازمینی که از دوران تولد سامانه خورشیدی، میلیاردها سال پیش، اطراف سیاره ما شناور بوده‌اند. در حال حاضر، مجموعه لارسن شامل بیش از 3000 نمونه می‌شود و موفق شده است باشگاه هواداران بزرگی از شکارچیان غبار فضایی را دور هم جمع کند.
من کمی در مورد کارهای لارسن شنیده بودم و گمان می‌کردم جا پای او گذاشتن نباید کار چندان سختی باشد. به نظر می‌رسید تنها چیزی که نیاز داشتم، مقداری گرد و غبار دست‌نخورده پشت‌بام و یک میکروسکوپ بود. آیا واقعاً می‌توانستم غبار ستاره‌ای خودم را پیدا کنم؟ مشتاق بودم پاسخ این پرسش را پیدا کنم.
