بابک عباس‌زاده
امروزه کمتر کسی پیدا می‌شود که پیگیر مسئله انتخابات در آمریکا نباشد. نتیجه این انتخابات هر چه که باشد، دولت فعلی ایالات متحده آخرین روزهای خود در کاخ سفید را می‌گذراند. دولتی که در مدت چهار سال حضورش، تحریم‌های بی‌سابقه‌ای در زمینه‌های مختلف علیه ایران وضع نمود. تحریم‌ها علاوه بر تأثیر مستقیم بر اقتصاد ایران، علم و فناوری را نیز مورد هدف قرار داده بود، موضوعی که شاید کمتر مورد توجه عموم مردم قرار گرفته است.
با این که می‌دانیم هیچ قدرتی در جهان به اندازه قدرت همدلی و همبستگی یک ملت نمی‌تواند آینده یک کشور را رقم بزند اما این دلیل نمی‌شود که نسبت به رویدادهای مهم در جهان بی‌تفاوت بود. هر چه که باشد، جهان امروز بیش از پیش وابسته به مناسبات سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی است. دونالد ترامپ از زمان ورود به کاخ سفید با قلدرمابی تمام، سعی در دیکته عقاید و افکار خود به جهان بود و خود را ملزم به پاسخگویی در هیچ محکمه‌ای نمی‌دید. از زمان روی کار آمدن چهل و پنجمین رئیس‌جمهور ایالات متحده، معاهده‌های سیاسی، اقتصادی و علمی، یکی پس از دیگری بدون احترام به طرفین فسخ می‌شدند و جهان تنها نظاره‌گر این رویدادها بود.
