محمدرحیم مقدس

تأثیر مخرب آلودگی هوا بر جنبه‌های مختلف زندگی بشر به ویژه سلامت انسان‌ها، موجب شده است تا این موضوع در سطوح مختلف، از مردم عادی گرفته تا محققان و سیاست‌مداران با حساسیت ویژه‌ای دنبال شود. با ظهور بیماری کرونا در طی یک سال گذشته، این حساسیت جنبه‌های جدیدی به خود گرفته است.

اگر تاکنون برای آگاهی از وضعیت کیفیت هوا به سامانه پایش کیفی هوای کشور (aqms.doe.ir) سر زده یا به نمایشگرهای آلودگی هوا در سطح شهر با دقت نگاه کرده باشید، حتماً مهمترین آلاینده‌های هوا را می‌شناسید. ذرات معلق، دی‌اکسید نیتروژن (NO₂)، دی‌اکسید گوگرد (SO₂)، اوزون (O₃) و مونواکسیدکربن (CO) از جمله این آلاینده‌ها هستند.

مونواکسیدکربن گازی بی‌رنگ و بی‌بو است که بر اثر احتراق منتشر می‌شود و استنشاق آن در مقادیر بالا می‌تواند منجر به جذب آن توسط ریه‌ها و انتقال آن از طریق خون به اعضای حساسی همچون قلب شود. این وضعیت به ویژه در برخی از بیماران مبتلا به عوارض قلبی می‌تواند خطرناک باشد. مهمترین منابع انتشار این گاز وسایل حمل و نقل (همچون خودروها و کامیون‌ها)، وسایل گرمایشی (همچون بخاری‌ها و موتورخانه‌های خانگی) و صنایعی هستند که از سوخت‌های فسیلی استفاده می‌کنند.

ادامه این مطلب را می‌توانید در شماره دی ماه مجله دانشمند بخوانید